κατατλώ

κατατλῶ, -άω (Α)

(επιτ. τ. τού τλώ) κατατολμώ* («κατετλάτο

κατετολμάτο», Ησύχ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -τλῶ < *τλῶ «τολμώ», ρ. που απαντά μόνον εν συνθέσει (πρβλ. επι-τλώ, συν-τλώ)].